Urodziła się 25 II 1933r, w powiecie trockim, w archidiecezji wileńskiej (dzisiejsza Litwa), jako jedna z czworga dzieci Władysława i Antoniny z d. Okuniewicz. 17 IV tegoż roku została ochrzczona w kościele w Rudziszkach. Dzieciństwo Julitty przypadło na trudne lata II wojny światowej. Po wojnie rodzina przeniosła się z Wileńszczyzny w okolice Lidzbarka Warmińskiego. Sakrament bierzmowania Julitta przyjęła w Lidzbarku w 1947. Tam też w VIII 1950 została przyjęta do Zgromadzenia Sióstr Pallotynek. Po odbyciu postulatu i nowicjatu, 5 VIII 1953 złożyła w Sucharach pierwszą profesję zakonną, a dokładnie sześć lat później – profesję wieczystą.

Jako juniorystka s. Julitta przez dwa lata uczyła się w Poznaniu w szkole średniej, a w X 1955 rozpoczęła w Krakowie trzyletnie studia w Wyższym Instytucie Katechetycznym. Po ich ukończeniu przez kilka lat pracowała jako wychowawczyni w Domach Opieki dla Dzieci w Gdańsku i Bobolicach. Ze względu na swe uzdolnienia malarskie i graficzne, które ujawniała już w nowicjacie, została w 1957 skierowana na roczny kurs grafiki użytkowej przy Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, a w 1965 na studia dzienne na wydziale grafiki w ASP. Zgodę na podjęcie studiów w uczelni artystycznej, co wówczas należało do rzadkości w przypadku sióstr zakonnych, wydał sam kard. Karol Wojtyła. Równolegle ze studiami w Akademii siostra podjęła również dwuletnie Studium Pedagogiczne (lata 1968-70) oraz studia w Instytucie Liturgicznym przy Papieskim Wydziale Teologicznym (1969-71). Po sześciu latach ukończyła naukę z tytułem magistra oraz z bogatym warsztatem artystycznym i wiedzą teologiczną. Od VIII 1971 miała na gdańskiej „Górce” swą pracownię malarstwa i grafiki. Wybrana przez siostry w 1974 na radną prowincjalną, sprawowała tę funkcję przez dwie kadencje, czyli do 1986. Po przeniesieniu siedziby prowincji z Gdańska do Warszawy z początkiem 1983, s. Julitta przeniosła również do stolicy swoją pracownię. Po 9. latach powróciła jednak do Gdańska, gdzie znajdowała klimat bardziej sprzyjający jej twórczej pracy. W Warszawie siostrze powierzono zadanie przygotowania do wieczystej profesji najstarszych roczników sióstr juniorystek. W Gdańsku od 1995 do 2001 pełniła funkcję I asystentki przełożonej domu.

W Zgromadzeniu s. Julitta służyła swą wiedzą i talentem kolejnym rocznikom postulantek i nowicjuszek, prowadząc dla nich wykłady z liturgiki oraz kursy plastyczne. Była także zgromadzeniową referentką do spraw liturgii, starając się rzeczywiście czynić, co tylko było w jej mocy, aby liturgia miała w życiu wspólnot należne sobie miejsce i sprawowana była najpiękniej. Wielką wagę przykładała do świętowania niedzieli jako dnia świętego.

Siostra Julitta brała aktywny udział w życiu Polskiej Prowincji i całego Zgromadzenia Sióstr Pallotynek Misjonarek. Była delegatką bardzo licznych kapituł prowincjalnych i generalnych. Uczestniczyła również w przygotowaniu konstytucji Zgromadzenia – „Zasad Życia” – w ich obecnym kształcie. Bardzo istotny wkład wniosła również w wydany przed dwoma laty „Zwyczajnik” Zgromadzenia.

Artystyczny dorobek s. Julitty jest bardzo bogaty i różnorodny w zakresie form. Owocem kunsztu architektonicznego i graficznego oraz głębokiej znajomości teologii liturgii są projektowane przez siostrę kaplice w większości domów Zgromadzenia a także w domach innych zgromadzeń zakonnych. Ze szczególną pieczołowitością siostra pracowała nad kaplicą domu przy ul. Malczewskiego w Gdańsku. Wiele z licznych namalowanych przez nią obrazów znajduje się w Gdańsku, w domu prowincjalnym w Warszawie, w Poznaniu, Ursusie, w Osny pod Paryżem i w innych wspólnotach. Projektowała również i z pomocą różnych technik sama wykonywała drogi krzyżowe. Prace s. Julitty charakteryzuje pewien ascetyzm, powściągliwość, która była też wyraźnym rysem jej jakże bogatej osobowości. Ze szczególnym upodobaniem malowała postać MB Ostrobramskiej, którą czciła od czasów dzieciństwa. Stworzyła również wiele przedstawień MB Królowej Apostołów w Wieczerniku w scenie Zesłania Ducha Świętego. Całemu pallotyńskiemu środowisku znane są jej obrazy św. Wincentego Pallottiego. Przez wiele lat s. Julitta współpracowała z poznańskim Wydawnictwem „Pallottinum” ilustrując wydawane przez nie pozycje książkowe. Zaprojektowała również Siostrom Pallotynkom ich obecny strój zakonny, kiedy po Soborze Watykańskim II nastał czas reformy.

Dla s. Julitty jej artystyczne dokonania stanowiły niewątpliwie ważną część życia i były sposobem, w jaki mogła wypowiedzieć swego spragnionego piękna ducha. Inną formą ekspresji ducha były jej wiersze, głęboko religijne, w których, jak św. Wincenty Pallotti, ukazywała przepaść dzielącą Stwórcę i stworzenie i wypowiadała swą tęsknotę za Panem i Zbawicielem. Najgłębszym pragnieniem siostry było zawsze wypełnienie woli Bożej. Wiele troski wkładała w to, by być we wszystkim wierną i skrupulatnie wypełniać swe obowiązki. Nigdy nie szczędziła czasu na trwanie przed Panem, a jej ręce bardzo często oplatał różaniec będący, zwłaszcza w ostatnim okresie życia – jej ukochaną modlitwą. Jej wielka pogoda ducha, bezgraniczne zdanie się na Boga wówczas, gdy w obliczu nieuleczalnej choroby perspektywa życia niepomiernie się skróciła, oraz gorące pragnienie spotkania się z Oblubieńcem są świadectwem jej głębokiej wiary i nadziei na pełnię życia z Bogiem.

„Wyszliśmy z rąk Twoich
wracamy do Ciebie
imigranci Ziemi” – napisała s. Julitta w jednym ze swych wierszy.

Odeszła do Pana 11 VII 2011. Pochowana została 13 VII na Cmentarzu Łostowickim w Gdańsku. Wierzymy, że powróciła do Tego, ku któremu kierowała się jej najgłębsza tęsknota.

Oprac.: Siostry Pallotynki
Ostatnio zmodyfikowano: 16 kwietnia 2012 (zmodyfikowano 6 maja 2015)

W galerii prezentujemy jedynie kilka zdjęć z wielu dzieł wykonanych przez Siostrę Julittę Gołębiowską. Aby obejrzeć je "w pełnej krasie" należy "kliknąć" na link do zdjęcia!

   ←Centrum Integracji Na Górce