Wprowadzenie do medytacji o bogatym młodzieńcu:
Gdy wybierał się w drogę, przybiegł pewien człowiek i upadłszy przed Nim na kolana, pytał Go: «Nauczycielu dobry, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?» Jezus mu rzekł: «Czemu nazywasz Mnie dobrym? Nikt nie jest dobry, tylko sam Bóg. Znasz przykazania: Nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij, nie zeznawaj fałszywie, nie oszukuj, czcij swego ojca i matkę». On Mu rzekł: «Nauczycielu, wszystkiego tego przestrzegałem od mojej młodości». Wtedy Jezus spojrzał z miłością na niego i rzekł mu: «Jednego ci brakuje. Idź, sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za Mną!» Lecz on spochmurniał na te słowa i odszedł zasmucony, miał bowiem wiele posiadłości.

Mk 10, 17-22

Jezus wychodzi z domu, w którym się zatrzymał, wybiera się w drogę. W tym czasie przybiega do Jezusa młodzieniec. Słowo przybiegł wskazuje na pośpiech . Młodzieniec chce spotkać Jezusa zanim odejdzie On z tego miejsca. Ma ważną, pilną, niecierpiącą zwłoki sprawę. Bardzo mu zależy na spotkaniu z Nauczycielem. Zbliża się do Mistrza i pada na kolana. Uważa Jezusa za kogoś niezwykłego. Klęka się przecież przed kimś ważnym, przed wielkim autorytetem. Sformułowanie upadłszy na kolana mówi o wielkiej determinacji tego młodego człowieka, który w końcu znalazł kogoś, kto mu pomoże zrozumieć i nazwać to, co dzieje się w jego wnętrzu. Nauczycielu dobry, co mam czynić?

Jest to pytanie o wybór drogi, o kierunek, o fundament życia. Może Jezus jest zaskoczony? Tego nie wiemy, może wiedział, że ten młody człowiek do niego przyjdzie. Zobaczmy jak reagują uczniowie? Najpierw milczą a potem - warto o tym przeczytać dalej w tekście, robią sobie porządny rachunek sumienia, którego owocem jest pytanie:

Któż może się zbawić?
A ja – z kim się utożsamiam? Czy stoję w grupie ludzi, jako obserwator? Czy jestem młodzieńcem podbiegającym do Jezusa, a może uczniem?

Jezus spojrzał na młodzieńca z miłością
On zna przywiązania i ograniczenia młodego człowieka. Ma dla niego propozycję życia, która ma prowadzić do zdobycia prawdziwego skarbu. Daje jednak mu wolność wyboru. Na ile jest gotowy porzucić swoją wizję „bogatego życia” i przyjąć zaproszenie Jezusa?

To zaproszenie brzmi:

Idź, sprzedaj wszystko, co masz. Potem przyjdź i chodź za Mną!
Czego nagle przestraszył się młodzieniec? Oddania posiadłości, wśród których się nudził, bo nie zaspokajały jego najgłębszych pragnień? Obawiał się, że Jezus zażąda czegoś jeszcze trudniejszego? Tęsknił do wygody życia, poczucia bezpieczeństwa, dostatku? Czy faktycznie był tylko małoduszny? Młodzieniec nie umiał oddać tego, co było cenne w jego oczach, przeraził się wolności i tajemnicy, na brzegu której usłyszał – chodź za mną.

Mogę zadać sobie pytania:

Do czego mnie zaprasza dzisiaj Jezus?
Jakie są moje przywiązania, te na dziś, których boję się zostawić?
Kim jest dla mnie Jezus?
Jakiego Jezusa poznałem? (wymienię Jego cechy)
Co w moim życiu jest dla mnie najważniejsze?
Modlitwa na zakończenie:

Powiem Jezusowi o tym, co mnie od Niego oddala,o swoich przywiązaniach, trudnościach w uwalnianiu się od nich. Zobaczę Jego miłujące spojrzenie niezważające na moją kondycję duchową.
Poproszę o pełnię radości, szczodre podążanie za natchnieniami i poruszeniami serca. O dostrzeganie i umiejętność przekraczania swoich ograniczeń, uwalniania się od przywiązań.
Poproszę o odwagę pójścia za wezwaniem, które Jezus dzisiaj do mnie skierował.